Με αφορμή τη συμπλήρωση τριών χρόνων από το θάνατο της Βούλας Ζουμπουλάκη, στις 7 Σεπτεμβρίου 2015, το Αρχείο της ΕΡΤ ψηφιοποίησε και παρουσιάζει την ραδιοφωνική εκπομπή:
ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΑΘΩ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΣΑΣ
(audio)
Νέο
Σειρά ραδιοφωνικών εκπομπών με συνεντεύξεις ανθρώπων της Τέχνης, την οποία παρουσιάζουν η Ελένη Καλλία και ο Γιώργος Κωνσταντής. Στη συγκεκριμένη εκπομπή, που μεταδόθηκε από το Δεύτερο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας στις 13 Ιουλίου 1987, η Βούλα Ζουμπουλάκη μιλά για την προσωπική της πορεία στην τέχνη του θεάτρου.
Η μεγάλη Ελληνίδα ηθοποιός αποκαλύπτει πώς, ενώ σπούδαζε Νομικά, με ένα κόλπο της παιδικής της φίλης, βρέθηκε στο Ελληνικό Ωδείο Αθηνών να σπουδάζει τραγούδι, με την προοπτική να κάνει καριέρα στην όπερα. Γι’ αυτό και η καθηγήτρια της, Νουνούκα Φραγκιά-Σπηλιοπούλου, την προέτρεψε να κάνει μαθήματα θεάτρου, τα οποία πίστευε ότι θα τη βοηθούσαν πολύ. Έτσι, ξεκίνησε παράλληλα τις σπουδές της στο Εθνικό Θέατρο, που στάθηκαν αφορμή, όπως εξηγεί, για να αλλάξει και πάλι προσανατολισμό. «Μετά εγκατέλειψα εντελώς την σκέψη της όπερας και τρελάθηκα με την πρόζα. Δεν ήθελα να κάνω τίποτα άλλο, παρά μόνο πρόζα».
Η Βούλα Ζουμπουλάκη μιλά επίσης για την γνωριμία της με τον Δημήτρη Μυράτ στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου και πόσο αυτός την επηρέασε στην καλλιτεχνική της πορεία. «Όλοι έχουν την εντύπωση πως ο Μυράτ με επηρέασε ως προς το θέατρο της πρόζας, ενώ έγινε το εντελώς αντίθετο. Εγώ είχα τρέλα με την πρόζα κι εκείνος μου έλεγε να το ξεχάσω και να μην το αναφέρω ξανά», τονίζει, διευκρινίζοντας, όμως, ότι στη συνέχεια της έδωσε πολλές ευκαιρίες να αναδείξει το ταλέντο της. Αναφέρεται ακόμη στην ισορροπία που πρέπει να υπάρχει ανάμεσα στην προσωπική ζωή και τη δουλειά, στην επίδραση του ρόλου στον ηθοποιό, ενώ αποκαλύπτει την πιο ευτυχισμένη στιγμή της επί σκηνής: «Ήταν στο τέλος της παράστασης της «Εκάβης» στο Ηρώδειο, όταν άρχισε ο κόσμος να φωνάζει, με προχώρησαν ένα βήμα μπροστά και σηκώθηκε-δεν λέω υπερβολή-ολόκληρο το Ηρώδειο, το οποίο ήταν γεμάτο, και φώναζε “Βούλα μπράβο!”. Εκείνη τη στιγμή ένιωσα το “νυν απολύεις τον δούλο σου”. Δηλαδή χαλάλι οι πίκρες, οι αγωνίες, τα κλάματα, αν πρόκειται να ζήσεις μια τέτοια στιγμή», λέει χαρακτηριστικά. Στην ερώτηση δε, αν προτιμά να την αγαπά ή να τη θαυμάζει το κοινό, απαντά: «Το να σ’ αγαπούν είναι πάρα πολύ σπουδαίο κι ανεκτίμητο, αλλά πολλές φορές είναι θέμα χαρακτήρος, της συμπάθειας που εκπέμπει ένα άτομο. Τον θαυμασμό όμως πρέπει να τον κατακτήσεις, να τον προκαλέσεις. Πρέπει να κάνεις κάτι αξιοθαύμαστο. Αυτό δεν είναι πάντα εύκολο».
Τέλος η Βούλα Ζουμπουλάκη απαγγέλει το ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη «Che fece… il gran rifiuto», ενώ την ακούμε στο τραγούδι «Η πέτρα», σε στίχους και μουσική Μάνου Χατζιδάκι, το οποίο ερμήνευσε στην παράσταση «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε».
Δείτε επίσης εδώ την εκπομπή «Καλλιτεχνικό καφενείο», παραγωγής 1985, με καλεσμένους τον Δημήτρη Μυράτ και τη Βούλα Ζουμπουλάκη.
Έτος παραγωγής: 1987
Δείτε περισσότερα στο https://archive.ert.gr